Van de herrie naar de rust

Donderdag 16 augustus 2018

De eerste nacht in de camper hebben we prima geslapen, ondanks het feit dat we nog op een stadscamping stonden: wat een herrie! Een camping langs een drukke weg, maar het kon even niet anders.

Na het ontbijt zijn we toch nog even gaan overleggen waar we naar toe zouden rijden.
Het plan was naar de North Cascades, tegen de Canadese grens aan, maar dan zouden we een heel stuk over een erg drukke highway moeten rijden, de weg die naar Canada gaat. En daar had ik niet zo’n zin in. Die camper is best een groot gevaarte en dan al dat drukke verkeer om je heen, dat is geen vakantie voor mij.
En we wilden alle vier weg uit de drukte, dus gekozen om naar het zuiden richting Mount Rainier te rijden. Dit is een prachtige berg (4392 meter), maar jammer genoeg was het zo bewolkt dat we er niets van gezien hebben. De buurman van Kees en Lia wist ons vanmorgen te vertellen dat het zo bewolkt was door de bosbranden in andere staten.
Maar de rit ernaartoe was schitterend, langs een heel groot meer, Alder Lake en prachtige bossen onderweg.

We hadden een leuke camping gevonden in het plaatsje Mineral, East Creek Campground. De man achter de balie vertelde ons dat hij maar 1 plek beschikbaar had, dus wees ons door naar een andere camping. Maar wij bleven wat dralen, hadden helemaal geen zin om nog naar een andere camping te rijden. Het zag er hier zo leuk uit, niet allemaal in een rijtje naast elkaar, maar de plekken leuk verdeeld over de camping.
Uiteindelijk had hij voor ons 1 plek met en 1 plek zonder elektriciteit. Dat hebben we gedaan, want met een camper hier is dat geen probleem. We gebruiken nu de accu (12V) en de koelkast op gas, gaat prima!

We moesten natuurlijk nog wel even onze naam en adres in een gastenboek schrijven, want gasten die niet uit de USA zelf komen zijn toch wel bijzonder. Nog steeds, terwijl er toch steeds meer mensen van over de hele wereld hierheen komen.
We hadden nog wel een nacht extra willen blijven, maar helaas, het was volgeboekt.
Dus morgen op zoek naar een andere overnachtingsplek.
Om te voorkomen weer voor een “dichte deur” te staan, heeft de vrouw van de camping gebeld, maar helaas, deze was al gesloten. Morgen opnieuw proberen.

Toen we later buiten aan de koffie wilden gaan, kwam de camping-bazin langs met een uitdraai van de staat Washington met daarop wat suggesties voor andere campings op de route, zoals we die nu willen gaan vervolgen. Deze mensen doen echt alle moeite om het hun gasten helemaal naar de zin te maken.

Vandaag hebben we geen WiFi op de campingplek, dus dit verhaaltje verschijnt op een later moment.