Wat is groen toch een mooie kleur!
Door: Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo en Miriam
19 Augustus 2018 | Verenigde Staten, Seattle
Zaterdag 18 augustus 2018
Vanmorgen hoorden we al vroeg de motorrijder vertrekken. De man stond naast ons en verplaatste zich door de verschillende staten op zijn eigen gebouwde achtcilinder knalgele motor. De motor heeft een extreme lengte en daarachter hangt dan weer een mini-caravan, zo klein dat je er alleen in kunt liggen. Vandaag is hij halverwege zijn achttiendaagse reis.
Wij gaan met ons boodschappenlijstje nog even langs de immense Wall Mart. Voor het parkeerterrein staan bordjes dat je er niet meer wild mag kamperen op hun oh zo grote parkeerplaats. Kennelijk was dat tot voor kort nog een service die men verleende aan hun klanten.
In ons navigatie systeem hebben we de plaats Moxee gezet, om daarna verder door naar Kennewick te rijden. Zo weten we zeker dat we een rustige Highway 24 gaan volgen, die later over zal gaan in de 240.
Nadat we Yakima hebben verlaten rijden we al snel door een onnoemelijk groot droog en dor landschap; niets geen groene wouden en velden meer, maar echte prairies zonder bomen met hier en daar hopvelden en druivenranken. Heel bijzonder om te zien hoe die groene oasen zich bevinden in uitgestrekte prairies.
Vele miles lang zien we niets anders dan droog gras op een licht glooiend landschap. Plots wordt het landschap zwart en ruikt het nog naar rook. Vele hectaren zijn afgebrand.
Het is een bijzonder gezicht. We spreken af om na vele miles lange rechte wegen koffie te gaan drinken op een veilige plaats. Het is te heet om buiten te blijven bij deze temperaturen.
Waar we stoppen zien we dat de weg is afgesloten en het achterliggende terrein alleen met badges mag worden betreden. Samen met Kees loop ik naar een bord om te kijken wat de betekenis is van deze afsluiting. Een brede gewapende man in kogelvrij vest komt zijn wachtershuisje uit en vraagt wat we komen doen. Kennelijk is dit een “nucleair reservation” en niet toegankelijk voor bezoekers. Voor zover je kan kijken is er geen gebouw te bekennen.
We zetten de reis voort en vele gele prairie-kilometers later komen we aan bij de door ons geselecteerde camping. We worden allervriendelijkst ontvangen. En wat ziet het er hier prachtig GROEN uit in deze overweldigende hitte. Na al dat dorre geel is groen een genot aan de ogen. Men vroeg om ons reserveringsnummer. Helaas dat hebben we niet. ‘So you break in’ was het antwoord.
Men heeft zijn best gedaan een plek voor ons te vinden, maar kamperen zonder elektriciteit is bij deze temperaturen geen optie. We krijgen een lijst met campings in de omgeving. We vragen om advies en hulp bij het bellen voor een plaats op een Uncle Sam camping. Dat lukt: we geven onze gegevens door en twee plaatsen zijn gereserveerd. Daarvoor moeten we wel 20 km terug rijden. Het is het wel waard gebleken. We staan nu voor twee nachten op een prachtig groen resort met de mogelijkheid om onder de bomen te zitten en dat is geen overbodige luxe. Het wordt morgen weer 36 graden volgens de verwachtingen.
En voor morgen hebben we dus een rustdag ingepland
Vanmorgen hoorden we al vroeg de motorrijder vertrekken. De man stond naast ons en verplaatste zich door de verschillende staten op zijn eigen gebouwde achtcilinder knalgele motor. De motor heeft een extreme lengte en daarachter hangt dan weer een mini-caravan, zo klein dat je er alleen in kunt liggen. Vandaag is hij halverwege zijn achttiendaagse reis.
Wij gaan met ons boodschappenlijstje nog even langs de immense Wall Mart. Voor het parkeerterrein staan bordjes dat je er niet meer wild mag kamperen op hun oh zo grote parkeerplaats. Kennelijk was dat tot voor kort nog een service die men verleende aan hun klanten.
In ons navigatie systeem hebben we de plaats Moxee gezet, om daarna verder door naar Kennewick te rijden. Zo weten we zeker dat we een rustige Highway 24 gaan volgen, die later over zal gaan in de 240.
Nadat we Yakima hebben verlaten rijden we al snel door een onnoemelijk groot droog en dor landschap; niets geen groene wouden en velden meer, maar echte prairies zonder bomen met hier en daar hopvelden en druivenranken. Heel bijzonder om te zien hoe die groene oasen zich bevinden in uitgestrekte prairies.
Vele miles lang zien we niets anders dan droog gras op een licht glooiend landschap. Plots wordt het landschap zwart en ruikt het nog naar rook. Vele hectaren zijn afgebrand.
Het is een bijzonder gezicht. We spreken af om na vele miles lange rechte wegen koffie te gaan drinken op een veilige plaats. Het is te heet om buiten te blijven bij deze temperaturen.
Waar we stoppen zien we dat de weg is afgesloten en het achterliggende terrein alleen met badges mag worden betreden. Samen met Kees loop ik naar een bord om te kijken wat de betekenis is van deze afsluiting. Een brede gewapende man in kogelvrij vest komt zijn wachtershuisje uit en vraagt wat we komen doen. Kennelijk is dit een “nucleair reservation” en niet toegankelijk voor bezoekers. Voor zover je kan kijken is er geen gebouw te bekennen.
We zetten de reis voort en vele gele prairie-kilometers later komen we aan bij de door ons geselecteerde camping. We worden allervriendelijkst ontvangen. En wat ziet het er hier prachtig GROEN uit in deze overweldigende hitte. Na al dat dorre geel is groen een genot aan de ogen. Men vroeg om ons reserveringsnummer. Helaas dat hebben we niet. ‘So you break in’ was het antwoord.
Men heeft zijn best gedaan een plek voor ons te vinden, maar kamperen zonder elektriciteit is bij deze temperaturen geen optie. We krijgen een lijst met campings in de omgeving. We vragen om advies en hulp bij het bellen voor een plaats op een Uncle Sam camping. Dat lukt: we geven onze gegevens door en twee plaatsen zijn gereserveerd. Daarvoor moeten we wel 20 km terug rijden. Het is het wel waard gebleken. We staan nu voor twee nachten op een prachtig groen resort met de mogelijkheid om onder de bomen te zitten en dat is geen overbodige luxe. Het wordt morgen weer 36 graden volgens de verwachtingen.
En voor morgen hebben we dus een rustdag ingepland
-
19 Augustus 2018 - 09:04
Hans G.:
Goedemorgen, bedankt voor je verslag, het gaat toch lekker en gelukkig morgen een rustdagje, die man had zeker vergeten aan zijn motor een goed uitlaatsysteem te maken aangezien jullie er wakker van zijn geworden. Ja het was geen BMW dat mag niet meer van the Donald, die had je niet gehoord, verder is het jammer dat er steeds zo weinig plaats is, je zou toch zeggen het is zo een groot land, of zitten jullie midden in het Amerikaanse vakantieseizoen? Voor wat betreft gele en dorre prairies dat waren jullie in Vorden toch wel gewend, het was hier toch ook erg dor maar na niet eens zoveel regen is het hier ook mooi groen geworden, je staat er versteld van hoe snel dat is gegaan en Hans zijn humeur is in hetzelfde tempo opgeklaard. Voor wat de 36 graden betreft, ik dacht dat het daar niet zo warm zou zijn, ik ben blij dat het hier gelukkig wat lekkerder is geworden maar jullie kunnen er goed tegen dus genieten maar. Verder wens ik jullie 2 rustige dagen toe dan kunnen jullie rustig wat Campings gaan benaderen want dat er steeds geen plaats is daar zou ik toch van balen, veel plezier, veilige Miles en mooi weer toegewenst en hopelijk veel groen en andere mooie kleuren. -
19 Augustus 2018 - 15:42
Joke En Harry:
Hallo vakantiegangers.
Wat een spannend avontuur zijn jullie aan het beleven!
Maar wat een problemen steeds bijnhet vinden van een goede campingplek......
Jullie gaan vast heel veel mooie dingen zien. Heel veel vakantieplezier.
Niet te vergelijken zeker met de Nederlandse campings.
Lieve groet, Joke en Harry -
19 Augustus 2018 - 15:48
Tilders:
Hallo Courts,
Dank jullie wel voor het reisverslag. Geeft ons een aardig beeld waar jullie uithangen. Weet missen wel wat foto's om het verslag wat meer beeldend te maken. Geniet van de reis en elkaar.
Groetjes van Yvonne en Michiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
