Dubbele portie gebak: was overmacht!!
Door: Miriam / Theo
Blijf op de hoogte en volg Theo en Miriam
09 September 2018 | Verenigde Staten, Cle Elum
Vrijdag 7 september 2018
Het nadeel van de KOA campings is dat zij heel erg dicht bij een highway liggen, wat betekent dat het verkeer continu door blijft razen. En dat met die verschrikkelijk grote vrachtwagens, dat geeft best veel geluidsoverlast.
En dan regelmatig de trein die zich van alle kanten laat horen, heel wat anders dan de rustige wegen die we tot nu toe konden kiezen.
Maar we zijn op de terugweg naar Seattle, moeten daar zondag op een camping zijn en niet zoveel andere wegen dan highway 90 kunnen we daarvoor kiezen.
Maar toch besloten om naar een andere camping te gaan vandaag, niet zover rijden, (maar 37km) in de plaats Cle Elum.
De camping heet Whispering Pines. De dame waarbij we ons inschreven vond dat Lia heel erg op haar zus leek; zij wilde een foto laten zien maar helaas, geen foto beschikbaar.
Het heeft ons wel korting opgeleverd!! En we hebben hele mooie plekjes tussen de bomen gekregen. We staan hier toch wel een stukje gezelliger dan op de vorige camping, geen verkeerde keuze geweest.
Ook deze camping ligt aan de Yakima rivier en er loopt zowaar een wandelpad langs. Dus Theo, Kees en ik besloten een wandeling(etje) te maken.
We kwamen een Amerikaanse man en vrouw tegen, maakten een praatje en natuurlijk vroegen zij weer waar wij vandaan kwamen. Over het algemeen krijgen we hier te horen dat wij zo’n grappig accent hebben.
De man heet Bouma en heeft zijn roots in Nederland liggen en ook zijn vrouw heeft Nederlandse roots, uit Overijssel. Een erg lastige achternaam met dubbel-g erin, maar die naam zijn we kwijt.
Zij waren onlangs in Nederland geweest, want hun zoon had in Friesland aan een fietstocht meegedaan. Zij vonden ons land erg mooi.
Later in de middag kwam de camping-eigenaar bij alle caravans langs en deelde zakjes uit met schoongemaakte stukjes appel erin. Het smaakte erg lekker.
We zitten hier nog steeds in een fruitgebied.
Zaterdag 8 september 2018
De camping is geen verkeerde keus geweest. We willen in het dorp voor een kop koffie gaan kijken. De vraag is hoe? Te voet of met de auto? Hier gaat alles met de auto en dat is ook niet verwonderlijk met deze afstanden en de mogelijkheid om te kunnen lopen over een voetpad, wat ontbreekt. Toch gaan we lopen, de camping af, via een brug over de Highway waar het verkeer onder ons door raast. Daarna komen we voor een spoor en zullen verder hierlangs moeten lopen voor de dichtstbijzijnde rail road crossing.
Het dorp Cle Elum ziet er niet erg florissant uit. Wel winkeltjes aan beide zijden van de Mainstreet, maar het is vast geen rijk bedeelde plaats hier in Washington.
Lia en Miriam vinden een winkeltje met QUILTS lichtreclame in de etalage en verdwijnen naar binnen. Kees en ik lopen verder op zoek naar een koffietentje, passeren een wapenwinkel wat toch weer je aandacht trekt. Het is hier zo gewoon dat de kogels in de de etalage liggen en de wapens achter in de winkel hangen.
Als we een bakery vinden lopen we terug om de dames op te halen.
Het is regelmatig druk in de winkel maar weten een tafeltje in de etalage te bemachtigen. We kunnen inderdaad koffie krijgen, maar daar willen we dan wat bij gebruiken. We kunnen kiezen uit donuts, donuts en donuts of grote chocolade chips koeken.
Maar er staat ook een perziken taart; daar willen we wel vier stukjes van hebben. Helaas kan dat niet, wel de hele taart met een plastic mesje en wat plastic vorkjes.
De taart verdwijnt in een gebaksdoos en wordt bij ons op tafel gezet.
Heerlijk smaakt deze verse peach pie, maar de andere helft kunnen we toch niet mee naar de camping dragen. Dan nog maar een stukje. Niet verkeerd hoor en licht verteerbaar gebak. Zo anders in een ander land werden we halverwege het smullen nog wel even aangemoedigd door een Amerikaanse vrouw die ons in de etalage zag snoepen. Zo heb je nog eens gemakkelijk aanspraak.
Teruggelopen richting camping bezoeken we een winkel met de uitstraling van een bouwmarkt, maar ze verkopen er ook hoeden en petten en lippenstiften, kleding, gereedschap, je kan het zo gek niet bedenken. Zo anders dan in Nederland en dat maakt het juist zo leuk om te reizen.
Het nadeel van de KOA campings is dat zij heel erg dicht bij een highway liggen, wat betekent dat het verkeer continu door blijft razen. En dat met die verschrikkelijk grote vrachtwagens, dat geeft best veel geluidsoverlast.
En dan regelmatig de trein die zich van alle kanten laat horen, heel wat anders dan de rustige wegen die we tot nu toe konden kiezen.
Maar we zijn op de terugweg naar Seattle, moeten daar zondag op een camping zijn en niet zoveel andere wegen dan highway 90 kunnen we daarvoor kiezen.
Maar toch besloten om naar een andere camping te gaan vandaag, niet zover rijden, (maar 37km) in de plaats Cle Elum.
De camping heet Whispering Pines. De dame waarbij we ons inschreven vond dat Lia heel erg op haar zus leek; zij wilde een foto laten zien maar helaas, geen foto beschikbaar.
Het heeft ons wel korting opgeleverd!! En we hebben hele mooie plekjes tussen de bomen gekregen. We staan hier toch wel een stukje gezelliger dan op de vorige camping, geen verkeerde keuze geweest.
Ook deze camping ligt aan de Yakima rivier en er loopt zowaar een wandelpad langs. Dus Theo, Kees en ik besloten een wandeling(etje) te maken.
We kwamen een Amerikaanse man en vrouw tegen, maakten een praatje en natuurlijk vroegen zij weer waar wij vandaan kwamen. Over het algemeen krijgen we hier te horen dat wij zo’n grappig accent hebben.
De man heet Bouma en heeft zijn roots in Nederland liggen en ook zijn vrouw heeft Nederlandse roots, uit Overijssel. Een erg lastige achternaam met dubbel-g erin, maar die naam zijn we kwijt.
Zij waren onlangs in Nederland geweest, want hun zoon had in Friesland aan een fietstocht meegedaan. Zij vonden ons land erg mooi.
Later in de middag kwam de camping-eigenaar bij alle caravans langs en deelde zakjes uit met schoongemaakte stukjes appel erin. Het smaakte erg lekker.
We zitten hier nog steeds in een fruitgebied.
Zaterdag 8 september 2018
De camping is geen verkeerde keus geweest. We willen in het dorp voor een kop koffie gaan kijken. De vraag is hoe? Te voet of met de auto? Hier gaat alles met de auto en dat is ook niet verwonderlijk met deze afstanden en de mogelijkheid om te kunnen lopen over een voetpad, wat ontbreekt. Toch gaan we lopen, de camping af, via een brug over de Highway waar het verkeer onder ons door raast. Daarna komen we voor een spoor en zullen verder hierlangs moeten lopen voor de dichtstbijzijnde rail road crossing.
Het dorp Cle Elum ziet er niet erg florissant uit. Wel winkeltjes aan beide zijden van de Mainstreet, maar het is vast geen rijk bedeelde plaats hier in Washington.
Lia en Miriam vinden een winkeltje met QUILTS lichtreclame in de etalage en verdwijnen naar binnen. Kees en ik lopen verder op zoek naar een koffietentje, passeren een wapenwinkel wat toch weer je aandacht trekt. Het is hier zo gewoon dat de kogels in de de etalage liggen en de wapens achter in de winkel hangen.
Als we een bakery vinden lopen we terug om de dames op te halen.
Het is regelmatig druk in de winkel maar weten een tafeltje in de etalage te bemachtigen. We kunnen inderdaad koffie krijgen, maar daar willen we dan wat bij gebruiken. We kunnen kiezen uit donuts, donuts en donuts of grote chocolade chips koeken.
Maar er staat ook een perziken taart; daar willen we wel vier stukjes van hebben. Helaas kan dat niet, wel de hele taart met een plastic mesje en wat plastic vorkjes.
De taart verdwijnt in een gebaksdoos en wordt bij ons op tafel gezet.
Heerlijk smaakt deze verse peach pie, maar de andere helft kunnen we toch niet mee naar de camping dragen. Dan nog maar een stukje. Niet verkeerd hoor en licht verteerbaar gebak. Zo anders in een ander land werden we halverwege het smullen nog wel even aangemoedigd door een Amerikaanse vrouw die ons in de etalage zag snoepen. Zo heb je nog eens gemakkelijk aanspraak.
Teruggelopen richting camping bezoeken we een winkel met de uitstraling van een bouwmarkt, maar ze verkopen er ook hoeden en petten en lippenstiften, kleding, gereedschap, je kan het zo gek niet bedenken. Zo anders dan in Nederland en dat maakt het juist zo leuk om te reizen.
-
09 September 2018 - 03:16
Bernadette:
Whahaha, wat een straf, een kwart taart op moeten eten!!!
Het ziet er wel heerlijk uit!
Geniet nog van de laatste uren en alvast een hele goede thuisreis! -
09 September 2018 - 06:40
Hans G.:
Goed idee van die Campingeigenaar om met die stukjes appel langs te komen, dat zal wel geen Elstar zijn geweest maar wel verfrissend lekker, misschien ook een idee om dat Hans in Vorden aan de hand te doen. Ja de tijd vliegt, als je aan zo een vakantie begint dan denk je van tevoren dat is lekker lang, maar ja de tijd vliegt als je zoveel indrukken opdoet en het is natuurlijk een hele mooie ervaring. Ik ben benieuwd of jullie goed aangesterkt of aangedikt zijn na al die pie’s, nou dat zien wij wel, ik wens jullie nog een mooie terugrit en een goede terugvlucht en gezond weer thuis en even ter informatie de Caravans plus voortenten staan nog steeds goed in Vorden en het gras is weer zo groen als gras zijn moet. -
09 September 2018 - 07:47
Renee:
Weer een mooi verslag Theo en Miriam wat een avontuur zo’n campertour door de U.S A. Mooie foto’s, jullie vakantie zal onvergetelijk worden, ik wens jullie nog leuke dagen en een veilige terugreis naar een wat kleiner landje -
09 September 2018 - 15:37
Trude En Ed:
Wat een bijzondere reis, met al die leuke ontmoetingen.En mooie plekjes op de campings, je moet soms wel moeite doen om een plaats te krijgen, zou je niet verwachten in dit grote land.Wel super goed van Miriam dat ze rijden met die grote camper aandurfde, bravo!
We vinden het een geweldige belevenis, wat een natuur, zo ruig soms ook.
We begrijpen dat einde in zicht komt dus, voorzichtig aan en goede thuisreis.
En bedankt voor al die leuke en interessante colums! -
09 September 2018 - 16:49
Sandra:
Ik wens jullie ook een fijne avond verder ma pa oom Theo en tante Miriam pa en ma en ook goede reis terug naar Nederland te gaan liefst van sandra -
09 September 2018 - 16:49
Sandra:
Ik wens jullie ook een fijne avond verder ma pa oom Theo en tante Miriam pa en ma en ook goede reis terug naar Nederland te gaan liefst van sandra -
09 September 2018 - 16:49
Sandra:
Ik wens jullie ook een fijne avond verder ma pa oom Theo en tante Miriam pa en ma en ook goede reis terug naar Nederland te gaan liefst van sandra -
10 September 2018 - 06:22
Ton En Irma:
Heerlijk om dit soort overmacht te mogen meemaken.
Het einde van jullie reis is in zicht. Dank voor jullie dagelijkse verslag van de reis. We hebben met jullie mee gereisd door het prachtige grote ruige land en hebben net zoals jullie genoten. Hou het Amerika gevoel nog even vast. Geniet van de laatste dag. Goede terugreis. Groetjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
