We like to share!

Zondag 2 september 2018

Camperen is de wereld verkennen vanuit de auto ben ik wel achter gekomen. Dus is de auto je belangrijkste gereedschap. Hadden we gisteren nog afgesproken dat we door de bergen naar het noorden naar de Columbia River zouden rijden via de 57, de 26 en de 35, wat smallere en bochtige wegen. Werd ik vanmorgen wakker met het idee: hebben we dan wel voldoende brandstof aan boord? Het navigatie-systeem geeft telkens de weg terug door de canyon aan voor de dichtstbijzijnde benzinepompen en de bewoonde wereld. We hebben twee dagen zonder internet geleefd; dit is niet onmogelijk, maar wel ongemakkelijk. De Garmin kan ons van gps-informatie voorzien en daar doen we het mee.

Niemand heeft bezwaar dus kiezen we voor de meest veilige weg langs de Clackamat River via de 46 naar de 224 met op 34 miles een benzinestation.
Hier in Estacada laten we de benzinetanks vollopen. Self-service is hier nog niet nodig en de ramen worden zelfs gewassen voor
$ 1,— fooi.
We vragen naar een gelegenheid om koffie te drinken en vinden het beste koffiehuis van Estacada: De Grind Coffee House. We werden ontvangen door een spontane dame met de vraag: kan ik jullie ergens mee helpen of komen jullie alleen rondkijken? Waarop ik antwoord: we willen graag koffie. Daarop reageert ze met de opmerking daar heb ik genoeg van. Ja wat moet je daar nu weer op zeggen.....
We hebben hier, gelukkig, weer internet tot ons beschikking en de apps en mails stromen binnen. De koffie smaakt hier werkelijk prima, inclusief de vers gebakken muffins. Als we de tent verlaten zetten we het nieuwe punt (de plaats Troutdale) in de navigatie-systemen waar we zullen stoppen alvorens we de Highway 84 opgaan naar het oosten.

Onderweg naar Troutdale zie ik plotseling het icoon (de Mount Hood) van de staat Oregon opduiken rechts van ons. Het ligt in de nevel maar is duidelijk te onderscheiden met hier en daar de de reflecties van de zon op de grote sneeuwvlaktes.
We proberen nog dichterbij te komen door een aantal wegen in de richting te rijden; we lijken wel een paar “berghunters” te vergelijken met de “lightning” of “hurricane” hunters, maar het blijft een probleem om een goede kijk op de berg te krijgen omdat de hoge bomen het zicht blijven belemmeren. Toch lukt het (in een prachtige wijk waar de huizen een geweldig uitzicht hebben op de Mount Hood) om de campers even aan de kant te zetten. Niet alle voorbijgangers zijn daar gelukkig mee. We zijn op dat moment echte toeristen. :-)

Via Highway 84 komen we bij de “Bridge of the Gods” waar we de Columbia River over kunnen steken. Dit is een stalen geklonken brug en voor het bedrag van drie dollar mogen we er overheen. Hier ligt ook de door ons uitgekozen camping. Helaas weer zonder internet, zodat we deze verhaaltjes nog niet direct kunnen plaatsen.
We staan op onze plaatsen 26 en 27 en worden na een tijdje toegeroepen door de buurman: Hey folks, how are you doing today? We roepen wat terug en hij loopt weer verder. Vond toch dat ik even naar hem toe moest gaan om duidelijk te maken wie zijn nieuwe buren waren geworden. En komen in het gesprek te praten over de zalm die deze omgeving rijk is. Krijg uitleg dat die hier prima is en dat we dan terug over de brug links af in een wijk komen waar de Indianen de zeggenschap hebben over de rivier en daar veel zalm wordt aangeboden. Prima idee om daar morgen te gaan kijken en proeven.

Even later komt Mike (want zo heet deze 56 jarige man) met zijn vrouw aanlopen en biedt ons een plastic zak met zalm aan. To welcome you in Oregon! Het kan zo gegeten worden (gerookt) en een toostje (waarvan hij een rol bijlevert) smaakt er ook lekker bij. We smullen er van, werkelijk heerlijk vers!!
Later komt hij aan met bierworstjes, nee niet doorbreken ieder een proeven.
We like to share! Nog later heeft zijn buurman/vriend speklapjes/spareribs gebakken en ook daarvan moeten we wat proeven. “We like to share” is het telkens. Het smaakt ons allemaal prima maar zijn wel verbluft door al die proefsessies. “We like to share”. Heb om zijn email adres gevraagd en het ook gekregen van zijn vrouw. Met de geschreven mededeling:
It was nice to meet you all hope your vacation is a great one.
Safe travels!
Een van zijn opmerkingen was: dit vergeet je niet meer. En dat is een waar woord: dit kan je als onderdeel van deze prachtige reis niet meer vergeten!

Misschien kunnen we later als we weer thuis zijn ook wat informatie delen.

PS: foto’s volgen later, zitten nu in een restaurant aan de koffie met gebruik van hun WiFi.