Sanur - Jimbaran - Lovina

Donderdag 5 november 2009

Vandaag zou een dag "zonder verplichtingen" zijn voor Esther. Ze wilde lekker lang uitslapen en verder niet
zoveel bijzonders doen. We hadden afgesproken dat we 's avonds bij Jimbaran op het strand vis zouden gaan eten.
Wij zijn na het ontbijt eerst even bij het zwembad gaan zitten (mijn spannende boek moest nog uit). Zo rond
een uur of twaalf zijn we richting strand gelopen en hebben daar eerst weer zo'n lekkere verse vruchtensap
gedronken.
Aan de achterkant van de hotels die aan het strand liggen, ligt een heel mooi betegeld pad waarover we prima
kunnen lopen. Het was heerlijk om te doen, er stond een behoorlijke wind, dus we hadden eigenlijk geen last
van de warmte.
Rond 15.00 uur waren we weer terug en was de scooter van Esther verdwenen. Zij was even naar het Beach Café
gereden en heeft daar lekker zitten lezen en genieten.
Es: ff rondcrossen dacht ik; beetje beltegoed halen, beetje rondrijden, even lekker bij het strand zitten in onze "stamkroeg" (Em komt hier ook erg vaak!) en weer terug naar het hotel... maar opeens zag ik een meisje keren op de brommer voor me. Geen probleem zou je zeggen, maar dit had eigenlijk mijn alarmbellen af hebben moeten laten gaan... en ja hoor! Razzia!!! Politie zet alle brommers aan de kant en vinden eigenlijk altijd wel iets om je een, plaatselijk nader te bepalen, boete te geven van ook een nader te bepalen bedrag... Shit! Mijn herinneringen aan politie in Indonesië zijn nog altijd zeer kleurrijk! En ik heb geen internationaal rijbewijs bij me... Aangezien het te laat was om te keren, maar bedacht dat ik het beste kon doen alsof ik nergens een idee van had... Vol gas en doorknallen maar! De agent riep nog verbaasd een "Oy!" naar me, maar ze zijn gelukkig niet achter mee aangekomen... :D

Om 17.00 uur heeft Esther een taxi besteld die ons naar Jimbaran heeft gereden. We werden tot in de "hal" van
het restaurant gereden, dat is zo'n vreemde belevenis. Vervolgens kregen we allemaal een bloem achter ons oor gestoken en werden we naar het strand begeleid. Het was er prachtig, allemaal tafels en stoelen op het strand met de prachtig ondergaande zon.
We hebben daar onze eerste alcoholische versnapering genomen, een lekkere cocktail. Wat jammer nu, Esther vond
het niet lekker (ze proefde alleen maar alcohol) dus hebben we de hare samen maar opgedronken.
Je mocht zelf je vis gaan uitkiezen, dat ben ik samen met Esther gaan doen. Ze heeft grote en kleine garnalen
gekozen en nog een witvis erbij: "snapper". Het smaakte heerlijk.
Ze is er voor Theo en haarzelf voor ieder nog een krab bij gaan bestellen.
We kregen een kopje kreeftensoep vooraf, daarna de bestelde visjes en een beetje fruit na.
Dit was wel onze duurste uitspatting tot nu toe, we hebben met zijn drieën voor ongeveer 70 euro gegeten en
dan niet te vergeten 2x een taxi van ongeveer Eur 5,60. Haha! :D Maar verser kan je de vis niet krijgen.
Es: De zonsondergang was prachtig, vervolgens werden er ook een aantal Balinese dansen uitgevoerd op een podium.
Na het dansen werden de bezoekers uitgenodigd om met de dansers in ontzettende mooie traditionele kleding op de foto te gaan...
Japanners stonden natuurlijk als eerste in de rij; sommige in niet meer dan een soort pyjama achtige outfit; echt geweldig! Na wat
treuzelen ging de rest toch ook overstag. We hebben ons kapot gelachen; 2 meter lange blanken tussen de poppetjes van dansers.
Ook werd er live muziek gespeeld door een bandje van een man of 5. Ze kwamen bij ons aan tafel en op verzoek van Theo werd "Lady in Red" gezongen voor Mil in haar rode shirtje. Hoe romantisch! Heerlijke avond met heerlijk eten.

Het was weer een prima dag, we gaan zelfs wennen aan de hitte. Eenmaal terug op de kamer even het dagboekje
bijgewerkt en straks gaat Esther nog even met Hans chatten. Er is in het hotel een wifi verbinding.
Morgen worden we weer om 8 uur opgehaald voor de tweede duik, deze keer gaan we met een boot richting een eiland, Nusa Penida, varen. Wordt vervolgd.............



Vrijdag 6 november 2009

Om 7.00 uur zaten we aan de ontbijttafel, want om 8.00 uur stond het busje alweer klaar. En met een lege maag
duiken kan natuurlijk niet.
Eerst naar de duikschool, spullen inladen en door naar het strand. Het was heel erg laag water, dus moesten we
eerst een stukje naar een klein bootje lopen die ons daarna naar de grotere boot bracht.
Na een tochtje van ongeveer 1 uur waren we bij Crystal Bay, een hele mooie baai aan de westkant van het eiland
Nusa Penida. Daar gingen Theo en Esther weer het water in. Dit keer was er een andere Nederlander bij ons, een
klein gezelschap; er waren 2 dive-masters bij.
Theo wordt goed begeleid door Wayan, een heel rustig iemand. Het is erg prettig dat de groep zo klein is. Esther
en de andere Nederlander hadden met zijn tweeën één dive-master.
Theo was deze duik eerder boven, omdat hij door een extra krachtinspanning meer zuurstof had verloren. Er zat
een groep duikers op een rij te kijken naar een nogal zeldzame zonnevis, dus hij moest snel en door hun "luchtbellen-
gordijn" heen zwemmen, maar doordat alles toch weer een beetje nieuw is en er zoveel is om op te letten, lukte dit even niet zo goed.
Es: de Mola-mola (zonnevis) inderdaad niet gezien... maar wel een lobster, murene's, inktvis, een grote garnaal, een duivelsvis en heel veel andere vissen. Ik ontdekte zelfs een zeeslangetje en er waren een heleboel Nudybranches (soort naaktslakjes met hele mooie kleuren enzo)
Na een tochtje tussen Nusa Penida en Lembongan Island door naar Tugu en na een klein uurtje pauze gingen ze voor
de tweede keer onder water. Er was gekozen voor een "stroomafwaartse" duik. Hier zijn wat minder vissen en
is er meer koraal met anemonen. Theo heeft wel een knalgele trompetvis gezien.

Na het duiken hebben we op de boot gegeten. Er wordt voor iedereen nasi goreng meegenomen. Dat zit verpakt in
een doosje, een gebakken eitje erop, stukje tomaat + komkommer. En ook een Bali-orange erbij (een soort mandarijn).
Ook al is de nasi niet meer warm, het smaakt prima.

Vervolgens de tocht terug weer begonnen. Es, Theo en ik zaten/lagen op het dak van de boot en we kregen af en toe
een verfrissende splash over ons heen. We waren drijfnat, maar het is heerlijk verfrissend.
Terug bij het hotel hebben Esther en ik even een duik in het zwembad genomen voordat we ons gingen douchen.
Het was weer een mooie, inspannende dag (zelfs voor mij met de wind om mijn oren op de boot).


Dinsdag 10 november 2009

Een paar dagen geleden alweer. Zaterdagochtend 7 november vroeg Es of ik even bij haar op de kamer wilde komen;
zij voelde zich heel erg beroerd, misselijk en diarree en vroeg zich af of het een voedselvergiftiging was, of
wij er ook last van hadden. Maar wij voelden ons kiplekker, dus dat was weer een geruststelling.

Esther is toen maar de hele dag in bed gebleven, heeft heel veel geslapen. 's Avonds heb ik wat nasi goreng en
thee besteld in het hotel en naar haar kamer gebracht en zijn wij ergens een hapje gaan eten. Het was belangrijk
dat zij zou opknappen, want de volgende dag wilde ze duiken, daarover bestond geen twijfel.


Zondag 8 november was het redelijk vroeg dag voor ons, we werden nu om half negen opgehaald om te gaan duiken bij Nusa Penida's Manta Point en nog een keer bij Crystal Bay. Weer met het bootje naar de bewuste plekken gevaren. Esther lag lekker bovenop
het dek te dommelen. Ze was een stuk opgeknapt, nog een beetje onrustige ingewanden, maar goed genoeg om te duiken.
Ze waren nu met zijn tweetjes met de duikinstructeur Wayan. Dat was wel heel erg prettig.
De eerste duik was met grote manta roggen; jammer genoeg hebben ze er nu maar 1 gezien, het is niet het goede
seizoen ervoor. Es had ze in februari wel gezien, heel veel grote. Die van vandaag was maar een kleine, maar
Theo vond hem al heel groot.
Na deze duik naar Crystal Bay gevaren, de naam zegt het al: kristalhelder water. Vanaf de boot kon ik ook al het
een en ander onderscheiden. Toen Es en Theo weer onder water waren, heb ik ook een duik genomen met masker en
reddingvest aan. Het was schitterend, wat een prachtige wereld onder water.
We waren vandaag niet zo laat terug, rond drie uur. Esther heeft voor mij en haarzelf een afspraak gemaakt bij
de salon om onze handen en voeten te laten verzorgen. Om half vijf werden we heerlijk vertroeteld en kwamen met
keurig gelakte nagels weer tevoorschijn. Ik ben richting Beach Cafe gelopen en zij ging Theo ophalen met de
scooter om te gaan eten bij het Beach Cafe. Daar hebben we weer heerlijk gezeten, zo'n leuk plekje is dat.
Esther heeft ons weer stuk voor stuk naar het hotel teruggebracht op de scooter, eerst mij en daarna Theo. Hij
was alvast in de richting gaan lopen en Esther had hem dus gemist, hij was al verder dan zij dacht. Lang leve
de mobiele telefoon.

Op maandag 9 november 2009 zijn we om 10.30 uur opgehaald door dezelfde chauffeur als die ons naar Padang Bai heeft
gebracht. We maken nu een reisje naar Lovina aan de noordkant van Bali.
Het wordt een tochtje van ongeveer 4 uur met allerlei stops onderweg. De eerste was bij een mooie tempel met
prachtige tuin eromheen; Taman Ayu. Daarna stopte hij bij een meer met mooie tempelachtige gebouwen en gebouwtjes (Ulun Danu).
Daarna verder door de bergen tot we bij een mooi uitzichtspunt kwamen (we hadden onderweg ook nog een regenbui gehad,
dat schijnt daar elke dag zo te zijn). Toen we uitstapten stonden we bij een jongen die een vliegende hond aan zijn
handen had hangen. Er lag ook een leguaan en als klap op de vuurpijl een slang, python (gelukkig in een kist).
Es: Nou... ik stapte me van niets bewust uit de auto en schrok me rot toen ik opeens iets leerachtigs aan de vangrail zag hangen... Wat is dat??? De jongen kwam al snel met een andere in zijn handen; een vliegende hond! Geweldig beest! Ik denk een centimeter of vijftig in lengte met een echt hondenkopje en pikzwarte, leerachtige vleugels met een behoorlijke spanwijdte. We mochten hem vasthouden en een foto maken; ik wil wel natuurlijk! Ben gek op rare beesten! Hij stonk wel een beetje en voelde heel vreemd aan. Vervolgens ontdekten we de leguaan; weer zo'n grote; en hopsakee, hij lag al in mijn armen. Helemaal geweldig! Wat een ongelooflijk mooi dier!
Als slagroom op de taart was er ook nog een slang; een mooie python. Kom maar op! Slang om mijn nek en er even mee spelen. Dat voelde zo gek maar ik vond het echt geweldig! Dit is de grootste slang die ik tot nu toe vast heb mogen houden. Ik was weer helemaal in mijn element!
Met op de achtergrond ook nog eens onvervalste aardbeienkwekerijen! Die heb je dus blijkbaar in Bali op deze hoogte en met dit klimaat; geweldig!

We zijn ook nog langs een grote groep aapjes gereden, met heel veel kleintjes. Ik wilde er wel uit, maar Theo en Mil hadden nog duidelijke herinneringen aan onze ontmoeting met apen in Pangandaren (op Java in 2002 geloof ik...) waarbij ze een beetje agressief waren, dus zij bleven veilig zitten. Ik dan ook maar dus lekker doorgereden.
Via Singaraja, wat de eerste hoofdstad van Bali geweest bleek te zijn, door naar Lovina. Singa betekent leeuw en raja betekent koning; de naam van de stad is dus eigenlijk "leeuwenkoning". Erg leuk!
In Lovina bleek eigenlijk helemaal niets te zijn... voor we het centrum ingereden waren, waren we er alweer uit! Onze chauffeur, meneer Budi, dacht dat we in een ongelooflijk groot hotel/resort zaten, maar niets is natuurlijk minder waar. Ons hotelletje, Adirama, lag wat verderop... Wat een prachtig hotel was dat zeg, bij binnenkomst! Een heel mooi zwembad en resto precies aan het strand! Ik voelde me ongelooflijk verwend! Ik heb in mijn leven nog nooit in zo'n mooi hotel gezeten... Ook prachtige kamers, bij pa & ma met bloemmetjes op hun kussen. Wat een leven...

BEETJE VREEMD; ALASKA FOTO'S BIJ BALI VERHALEN, MAARJA, VERBINDING IS HIER NIET WAT HET ZOU KUNNEN ZIJN!!! :D