de laatste dagen

Dinsdag 17 november 2009

Zoals gepland zijn we om 5 uur opgestaan en richting het strand gelopen; dat wil zeggen dat Esther halverwege terug is gelopen om haar scooter op te halen. Het was heerlijk, heel rustig, lekkere temperatuur, dus we konden nu zonder zweetdruppeltjes onze wandeling maken. (Es: ja, en overduidelijk dat de terugweg lekker heet zou zijn, dus véél te ver om te lopen! Scooter halen dus, zoals het hoort! :D)

Het was zeer de moeite waard om de zon hier op te zien komen. De lucht vertoont prachtige kleuren, we hebben er alledrie van genoten.
Weer terug richting hotel gelopen en gescooterd. Es wilde niet ontbijten, ze wilde mie eten op het strand waar ze met Theo op de scooter naar toe
wilde gaan, Serangan. Wij hebben samen ontbeten en om half negen zijn Es en Theo richting Serangan vertrokken. Dit is een bewaakt strand waar vrijwel geen toeristen komen. Esther moest haar rijbewijs inleveren; deze krijgt ze dan terug zodra ze het strand verlaat.

Ook hier kwamen er een aantal vrouwtjes op hen af met de vraag of ze het een en ander wilden kopen.........................................
Es: eigenlijk rest mij hier de zin "Samen brommeren, dat is pas fijn..." maar helaas haakt Theo wederom af...
De route naar Serangan is al erg leuk vind ik; eerst een stukje "snelweg", maar dit gaat al snel over in een "dirtroad"; niet geasfalteerde weg dus. De hobbels en kuilen waren nu al een stukkie minder dan de vorige keer! Aangekomen bij het strand naar mijn standaard warung gegaan. Het zijn
eigenlijk allemaal hutjes daar, echt nog ongemoeid. De enige toeristen die er komen, zijn surfers en die zie je dus eigenlijk ook bijna niet OP het strand, meer in het water.

We werden begroet en ik bestelde mijn mie. Al snel kwamen Ibu (mevrouw) Yulia en nog een vrouw bij ons met gehaakte poppetjes die surfertjes moesten voorstellen. Niet echt wat wij mooi zouden noemen, maar het was voor in de kerstboom! Er waren ook gehaakte schildpadjes bij; zo mogelijk nog minder mooi! :)
Ze bleven mij maar vragen om mijn vader over te halen iets van ze te kopen zodat ze wat zouden verdienen. Zelfs de vraag aan mijn vader of ik zijn vrouw was kwam nog langs! Dat moet wel aan zijn mooie huidje van de salon te danken zijn! Ik heb haar uiteindelijk uitgelegd dat mijn vader echt niet van dit soort tierelantijnen houdt, maar dat hij er wel een paar wil kopen om haar te helpen. Hier deed ze het voor. Wij kozen dus voor de surfertjes;
bleken deze van de andere vrouw te zijn, dus zo gauw als ze haar geld gevangen had, was ze ervan door... En Ibu Yulia had niets...

Overduidelijk teleurgesteld ging ze ergens anders zitten en wij zijn even naar het strand gegaan.
Daar was het wel heerlijk rustig; mooi strand, lekker water. Heerlijk even gezeten en ik wat gezwommen.
Besloten om ook Ibu Yulia tegemoet te komen, dus weer terug bij de Warung vroeg ik waar ze was. Ze was weg, of ze me konden helpen. Nee, dan komt het wel een andere keer! Dat was niet de bedoeling dus ze werd snel via de tamtam opgeroepen en ja hoor, binnen 5 minuten kwam ze
aangesneld. Haar gezegd wat we wilden kopen van haar en ze was helemaal blij. Ik kreeg nog een ketting met een mooie steen eraan en een armbandje op de koop toe. Na meerdere malen dank zijn we weer op de brommer gestapt en teruggereden naar het hotel.

Miriam: Ik heb mij bij het zwembad geïnstalleerd en ben verder gegaan met mijn spannende boek en af en toe een verfrissende duik. Het was
heerlijk, er was verder niemand anders bij het zwembad. Es en Theo waren eigenlijk veel sneller terug dan ik had gedacht; ze waren toch wel 2 uur weggeweest. Het was ons laatste diner op Bali en daarvoor wilden we weer naar Jimbaran. Daar zijn we op tijd naar toe gegaan, zodat we niet te laat waren voor de zonsondergang, dus vandaag hebben we de zon van begin tot eind gevolgd.

De taxichauffeur heeft ons nu naar een ander restaurant op Jimbaran gebracht, het is daar zo leuk. Een hele rij restaurantjes met de tafels en stoelen op het strand. En live muziek gespeeld door een bandje
van een man of vijf. Het was weer genieten. Het was een mooie afsluiting van een hele leuke vakantie.

Vandaag vliegen we weer richting Nederland. We gaan vanmorgen eerst nog naar de salon en vanmiddag is het de bedoeling dat we Lia en Kees treffen in het Beach Café. Zij gaan aan hun vakantie hier beginnen.
En zo is het ook gegaan. We zitten nu in het vliegtuig van Denpasar naar Singapore. Vanmorgen ons heerlijk laten vertroetelen in de salon. Ook Theo heeft zich nog een keer lekker laten masseren. Lia, Kees en hun reisgenote Charlotte zijn goed aangekomen. We hebben gezellig samen wat gedronken, waarop zij verder gegaan zijn naar Padang Bai en wij terug naar het hotel om de laatste spullen te pakken.

Es: Op het vliegveld bleken we na het inchecken niet meer naar buiten te mogen... Als ik dat geweten had! Dan had ik pas veel later ingecheckt, want ik wil uiteraard tot de laatste minuut van de warmte en de geuren van Bali genieten. Dus even aan de security uitgelegd hoe "in de war ik was" dat we
nergens meer naar buiten konden, dat het pas geleden nog wel kon, waar ik nu dan heen moest om van de warmte te genieten, dat het binnen zo
koud was etc. etc. Op een gegeven moment lukte het; drie man overleg om mij vervolgens te melden het natuurlijk wel hun verantwoordeljkheid is om de regels te handhaven... maar dat ze ook wel begrip voor mij hebben, dus om hen tegemoet te komen in het risico dat ze lopen hoefde ik ze alleen
maar wat "sigaretten geld" te geven en dan mochten we nog even naar buiten. Mooi! Zo gezegd, zo gedaan!

Toch nog even heerlijk drie kwartier
buiten kunnen zitten in plaats van in de vertrekhal! Nu nog even op Singapore de laatste warmte opzoeken bij het zonnebloementerras en dan komen we weer terug, de winter in...

Op Singapore hadden we krap één uur overstaptijd. Wij zijn toch nog heel even een tuin ingegaan, Esther neemt hier altijd afscheid van de tropen.
We hebben ons ook even wat warmer aangekleed op het toilet, wij droegen allebei nog een zomer/rokje/jurkje. Er zijn hier zelfs een soort paskamers waar je je kan omkleden. Singapore is werkelijk een superschoon en heel erg mooi vliegveld. Comfortabele zitjes, vloerbedekking. Esther was op de
heenweg helemaal de kluts kwijt, omdat ze alles aan het verbouwen zijn.
Zodra we bij de gate waren voor de laatste vlucht naar Amsterdam hadden we geen wachttijd meer, we konden gelijk het toestel inlopen. Ook de
thuisreis is heel voorspoedig verlopen, hebben alledrie aan heel stuk kunnen slapen, dat mag ook wel op een vlucht van ruim 13 uur.

Op Schiphol stonden Hans en Wout ons op te wachten. Es en Hans waren heel blij elkaar weer te zien, 3 weken was toch wel erg lang!
We kunnen alle drie terugkijken op een zeer geslaagde en vooral heel erg gezellige vakantie!