Via Glennallen naar Valdez

woensdag 3 september 2008

We vallen in herhaling, want ook vandaag was de route weer prachtig. We begonnen de dag met een zonnetje, maar zagen in de verte de bewolking al hangen.
Na aankomst in Glennallen hebben we eerst wat inkopen gedaan bij de lokale supermarkt. Wij stonden bij de kassa en Theo was aan het betalen, er stond een enorme Amerikaan achter hem en het viel ons weer op wat een kolossale mensen hier rondlopen. Wij zijn echt Paulus en Boskabouter en Eucalypta en voor degenen die de verhalen van Paulus kennen: Salomo de raaf is ook in grote getale aanwezig met zijn gekrijs. Regelmatig zien we raven overvliegen.

Voor een aardige camping moesten we even van de route afwijken en kwamen terecht op de hele leuke plek aan een beek. We moesten een wankele brug over om bij het kantoor aan te kunnen melden. Gelukkig waren we niet te zwaar. De zeer vriendelijke camping-eigenaar hielp ons aan een trail (wandelroute) naar een (modder)bron. Hier zouden we wilde dierensporen kunnen vinden en er zou gas uit de grond komen. Na verwoede pogingen om deze plek te bereiken hebben we de moed opgegeven, omdat het spoor dood liep en de grond steeds moerassiger werd. Maar toch even de benen gestrekt.

donderdag 4 september 2008

We worden wakker onder de regenboog, wat zowel een goed als een slecht teken is. Wij beginnen aan de zonnige kant, maar het lukt niet om dat de hele reis vol te houden. Wel zijn we op tijd gestopt voor een kop koffie (Wijnand is behalve "grillmaster" ook tot "koffiemaster" benoemd).
Tijdens deze pauze nemen Theo en Ria even de tijd om de Amerikaanse brievenbussen te bestuderen en vast te leggen. Ria gaat gewoon 5 minuten midden op de weg staan om de foto's te maken; tijdens 2 uur rijden zijn we maximaal 3x ingehaald door een auto. Dit zijn perfecte omstandigheden om te "cruisen".

Hoe meer we naar het zuiden rijden, hoe hoger de bergen worden. Dan zien we de eerste gletsjer als een reusachtige witte skihelling verschijnen. We vervolgen onze weg door een canyon en lunchen bij een waterval. Het is droog als we in Valdez arriveren en het leuke hiervan is dat we aan zee zijn maar we ook het hooggebergte met gletsjertoppen zien.
Op mijn (Miriam) verjaardig in 1989 is hier 42 miljoen liter ruwe olie in zee gestroomd omdat kapitein Joseph Hazelwood een koerscorrectie moest uitvoeren om een ijsberg te ontwijken, het ongeluk met de Exxon Valdez.

Nadat de campers zijn geparkeerd wandelen we Valdez in en komen in een winkel terecht waar een verkoopster spontaan haar fototoestel laat zien met daarop foto's van een beer bij haar in de achtertuin. Die was bij haar op bezoek geweest. Ze was er wel een beetje bang van geweest, maar had toch de moeite genomen om hem (of haar) te fotograferen.
Aan de haven zagen we zalmen boven water springen en plots was daar een otter met een zalm in zijn bek, die hem in het water wist te verorberen. Het was een verrassend spektakel. Morgen hopen we tijdens een boottocht in de Prince William Sound nog meer dieren in het wild te zien......
wordt vervolgd!